Czarne gwiazdy śpiewają w odbiciu na wodzie, a ich pieśń jest niepojęta i tajemnicza. Mimo to z jakiegoś powodu pamiętasz tę melodię, zupełnie jakby wracało do ciebie pierwsze, najstarsze wspomnienie. Zaczynasz nucić, z każdą chwilą pewniej i głośniej i na powierzchni wody pojawiają się zmarszczki. Przypominasz sobie słowa i dołączasz do śpiewu gwiazd, a twój głos odbija się echem w spaczonym królestwie.

Chmur fala za falą po niebie goni,
Dwa słońca gasną w jeziora toni
I cień wydłuża się
Już w Carcosie.
- Robert W. Chambers, Król w Żółci